رهام کوچولو

پسر قشنگم چه زود سه ماه از تولدت گذشت... از روزی که تو وارد زندگی من شدی همه چیز رنگ و بوی دیگه ای گرفته و من هر روز و هر لحظه خدا رو به خاطر این هدیه ی بی نظیرش شکر می کنم و از او بهترین ها رو برای تو میخوام. این هم چند تا عکس از پسر سه ماهه ی من: عاشق این خنده هاتم عزیزم... اینجا داری آواز میخونی: و این هم بدون شرح! ...

هوووووووووراااااااااا !!! دیشب بعد از تلاش های فراوون تونستیم تو رو پستونکی کنیم!!تقریبا از 20 روزگیت سعی کردیم بهت پستونک بدیم ولی تو  فوق العاده مقاومت می کردی و هیچ وقت اونو نگرفتی!! اما بالاخره دیشب بعد از اینکه چند نوع پستونک مختلف رو واست امتحان کردیم  تسلیم شدی و پستونک گرفتی ! خیلی از این بابت خوشحالم!!چون مواقعی که الکی قر میزنی و بیقراری میکنی پستونک میتونه کمک بزرگی باشه... اینم یه عکس از رهام با پستونک: ...

عزیزم تازگیا وقتی ازت عکس میگیریم چشماتو گرد میکنی و با تعجب به دوربین نگاه میکنی و اون موقع است که دوست دارم درسته قورتت بدم...   این هم یه ژست بامزه... این هم دو تا عکس از خنده های خوشگلت... ...

پسرم عکس زیر تویی کنار دخترعموت زهرا که چهارماهشه.من و بابات احساس می کنیم شما دوتا یه شباهتای ظریفی باهم دارین...!!   تو اولین باری بود که یه نی نی کوچولوی دیگه می دیدی و عکس العمل هات خیلی واسم جالب بود مثلا اینکه هر صدایی اون در می آورد تو هم بعد چند لحظه شروع میکردی صدا در آوردن و آقوم گفتن... عکس بعدی هم از گروه سرود دو نفره ی شماست!!(عکس تو ادامه مطلب) ...

چه با تعجب به آویز تخت نگاه میکنی پسرم... قربون پسر خوشتیپم برم من!!! ...

رهام کوچولوی مامان دیگه حسابی زرنگ و شیطون شدی و همش میخوای که بهت توجه بشه!مخصوصا شبا که دیگه از ساعت 11 به بعد فقط بغل میخوای و راه رفتن...گاهی بعد از یه ساعت راه رفتن بغل بابات یا گاهی هم من خوابت میبره و ماهم وقتی اون چشای خوشگلتو میبینیم که از حال رفته و دهن کوچولوت که بازه فکر میکنیم به یک خواب عمیق چند ساعته فرو رفتی و با خوشحالی می ذاریمت تو تخت... اما زهی خیال باطل...تا میری تو تخت چشات باز باز میشه و شروع میکنی به خندیدن که ما رو گول زدی و ماهم تسلیم خنده هات میشیم و یه کم بازی و دوباره همون آش و همون کاسه!!! خلاصه که شبا خیلی زود بخوابی ساعت 3 نصفه شبه وگرنه که 5 صبح!!امیدوارم هرچی زودتر ساعت...

اینجا توی 22 روزگی رهام حاضر شده تا واسه اولین بار بره مهمونی.       ...

با نام و یاد خداوند بزرگ پسر قشنگم امروز که تقریبا دو ماه از تولدت میگذره بالاخره من دست از تنبلی برداشتم و  تصمیم گرفتم این وبلاگ رو برات درست کنم تا بتونم خاطراتی از لحظات شاد با تو بودن رو ثبت کنم تا بماند یادگاری!!!!

عکس زیر 12 آبان سال 90 هست توی بیمارستان(پسرم می بینی چقدر کوچولو بودی!)     و حالا این عکس امروزت 18 دی سال 90(چه زود میگذره!) ...